- umectus
- ūmectus (less correctly hū- ), a, um, adj. [umeo], of a moist nature, moist, damp, wet (ante- and post-class. for umidus): terra exhalat auram atque auroram umidam, umectam, Pac. ap. Varr. L. L. 5, 4, 9, § 24:
locus umectus,
Cato, R. R. 6, 3; Varr. R. R. 1, 24, 4; Lucr. 4, 634:sapor vini,
Pall. Oct. 14, 18:qualitas caeli,
id. 1, 16, 6.— Comp.:ventres umectiores,
Macr. S. 7, 15 med.:nubes,
App. de Deo Socr. p. 47.— Sup.:mulier umectissimo est corpore,
Macr. S. 7, 6 med.; 7, 10.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.